CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Eferox, 25 mikrogramów, tabletkiEferox, 50 mikrogramów, tabletkiEferox, 100 mikrogramów, tabletki Eferox, 200 mikrogramów, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Eferox, 25 mikrogramów, tabletki

Każda tabletka zawiera 25 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).

Eferox, 50 mikrogramów, tabletki

Każda tabletka zawiera 50 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).

Eferox, 100 mikrogramów, tabletki

Każda tabletka zawiera 100 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).

Eferox, 200 mikrogramów, tabletki

Każda tabletka zawiera 200 mikrogramów lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Eferox tabletki są białe, okrągłe, niepowlekane, do podziału przez nacisk, z rowkiem dzielącym pojednej stronie i oznaczeniem cyfrowym odpowiadającym mocy (25, 50, 100 lub 200) wytłoczonym podrugiej stronie. Tabletki mają średnicę około 7 mm i wysokość około 3 mm.

Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Uwaga dotycząca podziału tabletkiTabletkę umieścić na twardej, płaskiej powierzchnirowkiem dzielącym do góry. Aby podzielić tabletkę,należy nacisnąć kciukiem bezpośrednio na środektabletki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania

− Wrodzona niedoczynność tarczycy u niemowląt.

− Nabyta niedoczynność tarczycy u dzieci, młodzieży i dorosłych.

1

4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Podane zalecenia dotyczące dawkowania są jedynie wytycznymi. Indywidualną dawkę dobową należy określić na podstawie wyników badań laboratoryjnych i badań klinicznych. U pacjentów z zachowaną resztkową czynnością tarczycy mniejsza dawka substytucyjna może być wystarczająca.Ze względu na to, że u niektórych pacjentów stwierdza się zwiększone stężenia T4 i fT4, lepszym punktem odniesienia dla dalszego leczenia jest stężenie TSH w surowicy.

Nabyta niedoczynność tarczycy

Dorośli

Dawka początkowa to 25 mikrogramów do 50 mikrogramów na dobę, zwiększana o 25 do50 mikrogramów, w odstępach od 2 do 4 tygodni, aż do uzyskania prawidłowego metabolizmu. Docelowa dawka dobowa powinna być w zakresie od 100 mikrogramów do 200 mikrogramów.

U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z chorobą wieńcową serca oraz u pacjentów z ciężką lubdługotrwałą niedoczynnością tarczycy, na początku leczenie hormonami tarczycy należy prowadzić zeszczególną ostrożnością. U tych pacjentów leczenie należy zacząć od małej dawki początkowej(na przykład 12,5 mikrogramów na dobę), która następnie powinna być zwiększana powoli w dłuższych odstępach czasu (na przykład stopniowe zwiększanie dawki o 12,5 mikrogramów co dwa tygodnie), z jednoczesnym częstym monitorowaniem stężenia hormonów tarczycy. Doświadczenie wskazuje, że mniejsze dawki są również wystarczające u osób o małej masie ciała.

Dzieci i młodzież

U dzieci z nabytą niedoczynnością tarczycy, zalecana początkowa dawka to od 12,5 do 50 mikrogramów na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo w odstępach od 2 do 4 tygodni na podstawie oceny obrazu klinicznego i wartości stężeń hormonów tarczycy oraz TSH, aż do uzyskania pełnej dawki substytucyjnej. Dawka podtrzymująca to od 100 mikrogramów do 150 mikrogramówna m2 powierzchni ciała.

Wrodzona niedoczynność tarczycy u niemowląt

U noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, u których ważna jest szybka substytucja, zalecana dawka początkowa wynosi od 10 mikrogramów do 15 mikrogramów na kg masyciała na dobę przez pierwsze 3 miesiące. Następnie dawkę należy dostosować indywidualniena podstawie oceny klinicznej oraz stężenia hormonów tarczycy i TSH.

Sposób podawania

Tabletki należy przyjmować doustnie, jako pojedynczą dawkę dobową stosowaną rano, na czczo, półgodziny przed śniadaniem, najlepiej z niewielką ilością płynu (na przykład połową szklanki wody).

Niemowlętom należy podawać pełną dawkę dobową jednorazowo, co najmniej pół godziny przedpierwszym posiłkiem w danym dniu, z niewielką ilością wody, aby ułatwić połknięcie. Jeśli tokonieczne, tabletkę można podzielić. Nie zaleca się kruszenia tabletek i przygotowywania zawiesinyw wodzie lub innych płynach, ponieważ może to prowadzić do niedokładnego dawkowania.

4.3. Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną

w punkcie 6.1.

- Nieleczona nadczynność tarczycy, nieleczona tyreotoksykoza.- Nieleczona niedoczynność kory nadnerczy.

- Nieleczona niedoczynność przysadki.

- Leczenia produktem leczniczym Eferox nie wolno rozpoczynać po ostrym zawale mięśnia sercowego, w przypadku ostrego zapalenia mięśnia sercowego oraz podczas ostrego zapalenia wszystkich warstw serca (pancarditis).

- Leczenie skojarzone nadczynności tarczycy lewotyroksyną z lekami przeciwtarczycowymi nie

2

jest wskazane w czasie ciąży (patrz punkt 4.6).

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Hormonów tarczycy nie powinno się podawać w celu zmniejszenia masy ciała. U pacjentówz prawidłową czynnością tarczycy, leczenie lewotyroksyną nie powoduje zmniejszenia masy ciała. Większe dawki mogą powodować ciężkie lub nawet zagrażające życiu działania niepożądane, takie jak objawy nadczynności tarczycy (patrz punkt 4.9), zwłaszcza z niektórymi substancjami, stosowanymi w celu redukcji masy ciała, zwłaszcza z aminami sympatykomimetycznymi (patrz punkt 4.5).

Jeśli konieczna jest zmiana na inny produkt leczniczy zawierający lewotyroksynę, konieczne jestścisłe monitorowanie, w tym monitorowanie kliniczne i biologiczne w okresie przejściowym, ze względu na potencjalne ryzyko zaburzenia równowagi czynności tarczycy. U niektórych pacjentów może być konieczne dostosowanie dawki.

W celu utrzymania równowagi czynności tarczycy konieczne jest zachowanie ostrożności w następujących przypadkach:

− u pacjentek w ciąży lub planujących zajść w ciążę (patrz punkt 4.6), − w przypadku wrodzonej lub nabytej w dzieciństwie niedoczynności tarczycy, − w terapii supresyjnej u pacjentów z rakiem tarczycy w wywiadzie, w szczególności w przypadku pacjentów o słabej kondycji zdrowotnej lub w podeszłym wieku,− u pacjentów z ośrodkową niedoczynnością tarczycy,

− u pacjentów z objawami ze strony serca,

− u pacjentów z cukrzycą lub moczówką prostą, jak również u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe (patrz punkt 4.5).

Przed rozpoczęciem terapii hormonalnej tarczycy należy najpierw wykluczyć lub leczyć następujące choroby lub stany:

− chorobę wieńcową serca, − dusznicę bolesną,

− miażdżycę,

− nadciśnienie tętnicze krwi,

− niedoczynność przysadki i (lub) kory nadnerczy,− autonomiczną czynność tarczycy.

W przypadku zaburzeń czynności kory nadnerczy należy zastosować odpowiednią terapię zastępcząprzed rozpoczęciem stosowania lewotyroksyny, aby zapobiec ostrej niewydolności kory nadnerczy(patrz punkt 4.3).

W przypadku wtórnej niedoczynności tarczycy lub uogólnionego niedoboru hormonów przysadkinależy ustalić, czy występuje również niedoczynność kory nadnerczy. Leczenie lewotyroksynąpacjentów z niedoczynnością kory nadnerczy, może spowodować wystąpienie działań niepożądanych,takich jak: zawroty głowy, osłabienie, złe samopoczucie, zmniejszenie masy ciała, niedociśnienietętnicze krwi i przełom nadnerczowy. U takich pacjentów przed podaniem lewotyroksyny sodowej zalecane jest wdrożenie leczenia glikokortykosteroidami.

Jeśli podejrzewa się autonomiczną czynność tarczycy, zaleca się wykonanie testu TRH lubscyntygrafię supresyjną.

Bezwzględnie należy unikać indukcji nadczynności tarczycy, nawet stosunkowo łagodnym produktem leczniczym w przypadku: choroby wieńcowej, niewydolności serca, tachyarytmii, przewlekłej niedoczynności tarczycy lub u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie. Należy starannie dobrać dawkę początkową, jak również ostrożnie ją zwiększać, ponieważ zbyt duża dawka początkowa bądź zbyt gwałtowne jej zwiększenie może spowodować lub pogorszyć objawy dusznicy,

3

zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia sercowego, niewydolności serca lub może doprowadzićdo gwałtownego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Należy częściej kontrolować u tych pacjentówstężenia hormonów tarczycy (patrz punkt 4.2).

U pacjentów z podejrzeniem choroby sercowo-naczyniowej lub z grupy wysokiego ryzyka, zaleca sięprzeprowadzenie badania EKG przed rozpoczęciem leczenia lewotyroksyną, w celu wykrycia zmianodpowiadających chorobie niedokrwiennej, ponieważ wymaga to rozpoczynania leczenialewotyroksyną od małej dawki, a następnie ostrożnego jej zwiększania, aby uniknąć pogorszeniaobjawów niedokrwienia lub zawału serca.

Długotrwałe stosowanie terapii lewotyroksyną sodową wiązało się ze zwiększoną resorpcją kościi powodowało zmniejszenie mineralnej gęstości kości. Podczas leczenia lewotyroksyną kobietw wieku pomenopauzalnym, które są bardziej narażone na osteoporozę, należy częściej kontrolowaćczynność tarczycy w celu uniknięcia nadmiernych stężeń lewotyroksyny we krwi, a dawkęlewotyroksyny należy zmniejszyć do najmniejszego możliwego stężenia.

Należy zachować ostrożność podczas podawania lewotyroksyny pacjentom z padaczką w wywiadzie.Rzadko zgłaszano występowanie napadów padaczkowych w związku z rozpoczynaną terapiąlewotyroksyną sodową i mogą one mieć związek z oddziaływaniem hormonów tarczycy na prógdrgawkowy.

Na początku stosowania lewotyroksyny u pacjentów z ryzykiem zaburzeń psychotycznych należyrozpoczynać leczenie od małych dawek, a następnie stopniowo je zwiększać. Zaleca sięmonitorowanie takich pacjentów. W przypadku pojawienia się objawów psychotycznych, należyrozważyć dostosowanie dawki lewotyroksyny.

Rozpoczynając leczenie lewotyroksyną u niemowląt urodzonych przedwcześnie z bardzo małą urodzeniową masą ciała, należy monitorować parametry hemodynamiczne, ponieważ może wystąpićzapaść krążeniowa spowodowana niedojrzałą czynnością nadnerczy.

Należy poinformować rodziców dzieci otrzymujących hormony tarczycy o możliwości wystąpieniaczęściowego łysienia w ciągu kilku pierwszych miesięcy terapii; działanie to jest zazwyczajprzemijające i zwykle włosy odrastają.

Pacjentów z obrzękiem śluzowatym cechuje większa wrażliwość na hormony tarczycy; u tychpacjentów dawka początkowa powinna być mała i należy ją zwiększać powoli.

Lewotyroksyna jest wchłaniana w mniejszym stopniu u pacjentów z zespołem złego wchłaniania.Zalecane jest leczenie nieprawidłowego wchłaniania, aby zapewnić skuteczne leczenie lewotyroksynąprzy zastosowaniu właściwej dawki lewotyroksyny.

Eferox zawiera sód

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje wpływające na inne produkty lecznicze

Pochodne kumaryny

Lewotyroksyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, ponieważ lewotyroksyna wypiera leki przeciwzakrzepowe z ich połączeń z białkami. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków konieczne jest regularne monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi i w razie koniecznościnależy dostosować dawkę leku przeciwzakrzepowego (zmniejszenie dawki).

Leki przeciwcukrzycowe

Lewotyroksyna może osłabiać działanie leków zmniejszających stężenie glukozy we krwi. Dlatego

4

u pacjentów z cukrzycą stężenie glukozy należy często kontrolować, zwłaszcza na początku leczeniahormonalnego tarczycy. W razie potrzeby należy zmodyfikować dawkowanie leków przeciwcukrzycowych. Zmniejszenie dawki lewotyroksyny może powodować hipoglikemię, jeśli nie zostanie zmienione dawkowanie insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

Lewotyroksyna zwiększa wrażliwość na katecholaminy, przyspieszając przez to reakcjęna trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. amitryptylinę, imipraminę, dosulepinę). Jednoczesnestosowanie leków może nasilać zaburzenia rytmu serca.

Leki sympatykomimetyczne

Lewotyroksyna nasila działanie leków sympatykomimetycznych (np. adrenaliny lub fenylefryny).

Produkty naparstnicy

Jeśli leczenie lewotyroksyną rozpoczyna się u pacjentów przyjmujących produkty naparstnicy,konieczne może być skorygowanie dawki produktu naparstnicy. Pacjenci z nadczynnością tarczycymogą wymagać stopniowego zwiększania dawki digoksyny w miarę leczenia, ponieważ początkowosą oni stosunkowo wrażliwi na digoksynę.

Fenytoina

Lewotyroksyna może zwiększać stężenia fenytoiny.

Interakcje wpływające na lewotyroksynę

Propylotiouracyl, glikokortykoidy, propranolol, lit, jodek, doustne środki kontrastowe i leki beta-adrenolityczne

Substancje te hamują przekształcanie się T4 w T3 i w związku z tym zmniejszają działanie

terapeutyczne lewotyroksyny.

Amiodaron i środki kontrastowe zawierające jod

Z powodu dużej zawartości jodu, środki te mogą inicjować zarówno nadczynność jak i niedoczynnośćtarczycy. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów z wolem guzkowym,z ewentualną niewykrytą czynnością autonomiczną tarczycy. W wyniku oddziaływania amiodaronuna czynność tarczycy konieczne może być skorygowanie dawki lewotyroksyny.

Leki przeciwzapalne, furosemid, klofibrat

Salicylany, fenylobutazon, duże dawki furosemidu (250 mg), klofibrat i inne substancje mogąpowodować wypieranie lewotyroksyny z jej połączeń z białkami osocza. Prowadzi to do zwiększeniastężenia wolnej lewotyroksyny (fT4) w osoczu.

Leki przeciwpadaczkowe

Leki przeciwpadaczkowe, takie jak: karbamazepina i fenytoina, poprawiają metabolizm hormonówtarczycy i mogą powodować ich wypieranie z białek osocza. Rozpoczęcie lub przerwanie leczeniaprzeciwpadaczkowego może wymagać zmodyfikowania dawki lewotyroksyny.

Sertralina, chlorochina/proguanil

Substancje te zmniejszają skuteczność lewotyroksyny i zwiększają stężenie TSH w surowicy.

Żywice jonowymienne

Cholestyramina, sole wapnia, glinu, magnezu, żelaza, sulfoniany polistyrenu, sukralfat, lantan, żywice wiążące kwasy żółciowe (np. kolestypol), żywice jonowymienne anionowe/kationowe (np. sulfonian polistyrenu, sewelamer), cymetydyna oraz inhibitory pompy protonowej zmniejszają wchłanianie lewotyroksyny. Należy zachować możliwie jak najdłuższy odstęp czasowy, tj. co najmniej od 4 do 5 godzin, pomiędzy podaniem dawki lewotyroksyny i wyżej wymienionych leków, aby zapobiecinterakcjom w żołądku lub jelicie cienkim.

Produkty lecznicze o właściwościach pobudzających aktywność enzymów

5

Barbiturany, ryfampicyna, prymidon oraz inne produkty lecznicze o właściwościach pobudzającychenzymy wątrobowe mogą zwiększać wątrobowy klirens lewotyroksyny.

Inhibitory proteazy

Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki wskazujące na potencjalną interakcję między produktami zawierającymi rytonawir a lewotyroksyną. Należy monitorować hormon stymulujący tarczycę (TSH) u pacjentów leczonych lewotyroksyną przynajmniej w pierwszymmiesiącu po rozpoczęciu i (lub) zakończeniu leczenia rytonawirem.

Metadon, 5-fluorouracyl

Substancje te mogą zwiększać stężenie globuliny wiążącej tyroksynę w surowicy, a tym samymzwiększać zapotrzebowanie na lewotyroksynę.

Inhibitory kinazy tyrozynowej

Leczenie inhibitorami kinazy tyrozynowej (np. imatynib i sunitynib) może być związanie

ze zwiększonym zapotrzebowaniem na lewotyroksynę u pacjentów z niedoczynnością tarczycy.

Środki antykoncepcyjne zawierające estrogen, leki stosowane w hormonalnej terapii zastępczej po menopauzie

Podczas stosowania środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny oraz w trakciepomenopauzalnej hormonalnej terapii zastępczej, może się zwiększyć zapotrzebowaniena lewotyroksynę.

Androgeny

Androgeny mogą zmniejszać stężenie globuliny wiążącej lewotyroksynę w surowicy.

Statyny

Raporty wskazują, że niektóre inhibitory reduktazy HMG-CoA (statyny), takie jak symwastatynai lowastatyna, mogą zwiększać zapotrzebowanie na hormony tarczycy u pacjentów przyjmującychlewotyroksynę. Nie wiadomo, czy dotyczy to wszystkich statyn. W przypadku jednoczesnegostosowania lewotyroksyny i statyn może być konieczne ścisłe monitorowanie czynności tarczycyi odpowiednie dostosowanie dawki lewotyroksyny.

Produkty lecznicze stosowane w leczeniu otyłości (w tym orlistat)

Leki stosowane w leczeniu otyłości, takie jak orlistat, mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksynyi (lub) soli jodu, co może powodować niedoczynność tarczycy. Aby temu zapobiec, lewotyroksyna i leki wspomagające zmniejszenie masy ciała, takie jak orlistat, należy podawać w odstępie co najmniej 4 godzin. Konieczne jest regularne monitorowanie zmian w czynności tarczycy.

Produkty zawierające soję i diety bogate w błonnik

Produkty zawierające soję i diety bogate w błonnik mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny z jelita. U dzieci z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, na diecie bogatej w produkty sojowe, leczonych lewotyroksyną zgłaszano przypadki zwiększenia stężenia TSH w surowicy. W celu uzyskania prawidłowych wartości stężenia T4 i TSH konieczne może być podawanie niezwykledużych dawek lewotyroksyny. W trakcie stosowania diety bogatej w produkty sojowe oraz po jejzakończeniu, należy dokładnie monitorować stężenia T4 i TSH w surowicy; konieczne może być dostosowanie dawki lewotyroksyny.

Interakcje w badaniach laboratoryjnych

Wiele leków może wpływać na badania czynności tarczycy i należy brać to pod uwagę podczasmonitorowania pacjentów poddawanych terapii lewotyroksyną.

Fałszywie małe stężenie w osoczu obserwowano w przypadku jednoczesnego stosowania leczenia przeciwzapalnego, np. fenylobutazonem lub kwasem acetylosalicylowym oraz leczenia lewotyroksyną. Jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego i lewotyroksyny może początkowo powodować przemijające zwiększenie wolnej T4 w surowicy. Kontynuacja podawania tych leków prowadzi do uzyskania prawidłowego stężenia wolnej T4 i TSH, co oznacza, że pacjenci

6

osiągają klinicznie prawidłowy stan czynności tarczycy.

4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Leczenie lewotyroksyną należy prowadzić bez przerwy, szczególnie w czasie ciąży. Ze względu na zwiększone stężenie TSH w surowicy, które może wystąpić już w 4 tygodniu ciąży, kobiety w ciąży przyjmujące lewotyroksynę powinny kontrolować stężenie TSH w trakcie każdego trymestru ciąży, w celu potwierdzenia, że wartości TSH w surowicy matki mieszczą się w referencyjnym zakresie dla każdego trymestru ciąży. Zwiększone stężenie TSH w surowicy powinno zostać zmniejszone poprzez zwiększenie dawki lewotyroksyny. Po porodzie należy natychmiast przywrócić dawkowanie sprzed ciąży, ponieważ stężenie TSH po porodzie jest porównywalne do wartości sprzed ciąży. Stężenie TSH w surowicy powinno powrócić do wartości prawidłowych po 6 - 8 tygodniach poporodzie.

Doświadczenie wykazało, że nie ma dowodów na teratogenne i (lub) na toksyczne działanie lekuna płód człowieka, jeśli lek stosuje się w zalecanych dawkach terapeutycznych. Zarównoniedoczynność jak i nadczynność tarczycy u matki mogą mieć niekorzystny wpływ na wyniki badańpłodu i jego dobry stan zdrowia. Nadmiernie duże dawki lewotyroksyny w czasie ciąży mogą miećnegatywny wpływ na rozwój płodu i rozwój po urodzeniu.

Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie lewotyroksyny z lekami przeciwtarczycowymi jako terapiiwspomagającej w leczeniu nadczynności tarczycy w okresie ciąży (patrz punkt 4.3). Takie leczenieskojarzone z lewotyroksyną może powodować konieczność zastosowania większych dawek lekówprzeciwtarczycowych, o których wiadomo, że przenikają przez łożysko i indukują niedoczynność tarczycy u niemowlęcia.

Karmienie piersią

Leczenie lewotyroksyną powinno być kontynuowane podczas karmienia piersią. Lewotyroksynaprzenika do mleka matki podczas karmienia piersią, jednak stężenia osiągane przy zalecanych dawkach terapeutycznych nie są wystarczające do tego, aby spowodować rozwój nadczynności lub supresję wydzielania TSH u niemowlęcia. Niemniej jednak może mieć to wpływ na wyniki badań przesiewowych niedoczynności tarczycy u noworodka.

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Lewotyroksyna nie ma wpływu lub ma nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8. Działania niepożądane

Działania niepożądane zwykle wskazują na zwiększone dawkowanie i zwykle ustępują po zmniejszeniu dawki lub przerwaniu leczenia na kilka dni.

Wymienione poniżej działania niepożądane obserwowano podczas badań klinicznych i (lub)po wprowadzeniu do obrotu i podano je zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA.Kategorie częstości występowania oceniano zgodnie z poniższą konwencją:Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000),

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Częstość występowania poniższych działań niepożądanych jest nieznana:

Klasyfikacja układów

i narządów

Zaburzenia układu

immunologicznego

Działania niepożądane

Reakcje nadwrażliwości obejmujące wysypkę na skórze, świąd

i obrzęk.

W przypadku nadwrażliwości na lewotyroksynę lub

7

Klasyfikacja układów

i narządów

Działania niepożądane

którąkolwiek z substancji pomocniczych mogą wystąpićreakcje alergiczne skóry (rumień) oraz zaburzenia układuoddechowego (duszności).

Zaburzenia endokrynologiczne Przełom tarczycowy1, nadczynność tarczycy

Zaburzenia metabolizmu Zwiększenie apetytu i odżywiania

Zaburzenia psychiczne Niepokój, pobudzenie, bezsenność

Zaburzenia układu nerwowego Drżenie, ból głowy, drgawki

Zaburzenia serca Dusznica bolesna, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, tachykardia, niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego

Zaburzenia naczyniowe Nadciśnienie tętnicze krwi, zaczerwienienie

Zaburzenia układu oddechowego,

klatki piersiowej i śródpiersia

Duszność

Zaburzenia żołądka i jelit Biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Nadmierna potliwość, obrzęk naczynioruchowy, wysypka,

pokrzywka, świąd

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

i tkanki łącznej

Bóle stawów, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, osteoporoza

(w czasie stosowania dawek supresyjnych lewotyroksyny,

szczególnie u kobiet w okresie pomenopauzalnym)

Zaburzenia układu rozrodczego Nieregularne miesiączki i piersi

Zaburzenia ogólne i stany Gorączka, zmęczenie, obrzękw miejscu podania

Badania diagnostyczne Zmniejszenie masy ciała

1 U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane spowodowane dużymi stężeniami hormonów tarczycy. Jest to tak zwany „przełom tarczycowy” z którymkolwiek z następujących objawów: bardzo wysoka gorączka, tachykardia, arytmia, niedociśnienie tętnicze krwi, niewydolność serca, żółtaczka,splątanie, drgawki i śpiączka.

Dzieci i młodzież

Klasyfikacja układów Częstość Działania niepożądanei narządów występowania

Zaburzenia układu nerwowego Rzadko Łagodne nadciśnienie śródczaszkowe

Zaburzenia skóry i tkanki

podskórnej

Zaburzenie mięśniowo-szkieletowe

i tkanki łącznej

Wady wrodzone, choroby rodzinne

i genetyczne

Zaburzenia ogólne i stany

w miejscu podania

Częstość nieznana Przemijająca utrata włosów

Częstość nieznana Przedwczesne zarastanie nasad kości

u dzieci

Częstość nieznana Zmniejszenie objętości czaszki

u niemowląt

Częstość nieznana Nietolerancja gorąca

8

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: + 48 22 49-21-309, Strona internetowa:

https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9. Przedawkowanie

Objawy

Zwiększone stężenie T3 jest wiarygodnym wskaźnikiem przedawkowania, lepszym niż zwiększone stężenie T4 lub fT4.

W większości przypadków objawy kliniczne nie występują. Objawy przedawkowania mogąobejmować: gorączkę, ból w klatce piersiowej (dusznica), bardzo szybkie lub nieregularne bicie serca,skurcze mięśni, ból głowy, niepokój, nagłe zaczerwienienie, pocenie się, biegunkę, drżenie, bezsenność, bardzo wysoką gorączkę. U predysponowanych pacjentów zgłaszano pojedyncze przypadki napadów padaczkowych, w przypadku przekroczenia indywidualnego progu tolerancji. U pacjentów ze współistniejącą chorobą serca może wystąpić zwiększona toksyczność. Wystąpienie klinicznej nadczynności tarczycy może być opóźnione do 5 dni.

Postępowanie

Zaleca się przerwanie leczenia i przeprowadzenie badania kontrolnego, zależnie od stopniaprzedawkowania.

Należy podać węgiel leczniczy, jeśli w ciągu 1 godziny pacjent dorosły połknął więcej niż 10 mg lub dziecko połknęło więcej niż 5 mg. Jeśli pacjent dorosły połknął więcej niż 10 mg lub dziecko połknęło więcej niż 5 mg, należy pobrać krew do badania w ciągu od 6 do 12 godzin, w celu oznaczenia stężenia wolnej tyroksyny. Nie ma pilnej potrzeby wykonania badania i można zaczekać 1 dzień po incydencie. Pacjenci z prawidłowym stężeniem wolnej tyroksyny nie wymagają obserwacji. Pacjenci z dużymi stężeniami wolnej tyroksyny powinni być poddani badaniu po 3 - 6 dniachpo połknięciu w celu wykrycia opóźnionej nadczynności tarczycy. Cechy klinicznej nadczynnościtarczycy powinny być kontrolowane z zastosowaniem beta-adrenolityków, np. propranololu.W przypadku zażycia bardzo dużych dawek, może być pomocne wykonanie plazmaferezy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: hormony tarczycyKod ATC: H03AA01

Mechanizn działania

Syntetyczna lewotyroksyna wywiera identyczne działanie jak występujący naturalnie, główny hormon wydzielany przez tarczycę. Organizm nie jest w stanie odróżnić lewotyroksyny endogennej od egzogennej.

Działanie farmakodynamiczne

Po częściowej konwersji do liotyroniny (T3), głównie w wątrobie i nerkach, i po przeniknięciu do wnętrza komórek, zauważa się charakterystyczny dla hormonów tarczycy wpływ na rozwój, wzrost i metabolizm, następujący po aktywacji receptorów T3. Terapia zastępcza hormonami tarczycyprowadzi do normalizacji procesów metabolicznych. Na przykład, zwiększone stężenie cholesterolu

9

na skutek niedoczynności tarczycy znacząco zmniejszy się po podaniu lewotyroksyny.

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Po podaniu doustnym, na czczo, w dużej zależności od postaci galenowej leku, lewotyroksynawchłania się głównie w górnym odcinku jelita cienkiego w 80%. Wchłanianie to jest znacznieograniczone, jeśli produkt podaje się z posiłkiem.

Maksymalne stężenie w surowicy krwi jest osiągane po około 2-3 godzinach od podania.Po rozpoczęciu terapii doustnej początek działania obserwuje się po upływie 3 do 5 dni.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji wynosi około 10-12 l. Stopień wiązania lewotyroksyny ze specyficznymi białkami transportowymi wynosi około 99,97%. Ponieważ wiązanie hormonu z białkami nie jest kowalencyjne, to związany hormon podlega stałej i bardzo szybkiej wymianie z frakcją wolnegohormonu.

Metabolizm

Klirens metaboliczny lewotyroksyny wynosi około 1,2 l osocza na dobę. Produkt leczniczy ulega

rozkładowi głównie w wątrobie, w nerkach, w mózgu i w mięśniach.

Eliminacja

Okres półtrwania lewotyroksyny wynosi około 7 dni, aczkolwiek w nadczynności tarczycy jest krótszy(3-4 dni), zaś w niedoczynności tarczycy dłuższy (około 9-10 dni). Około 20 do 40% lewotyroksyny jest wydalane z kałem i 30 do 55% dawki lewotyroksyny jest wydalane z moczem. Lewotyroksyna przenika przez łożysko tylko w niewielkich ilościach. Podczas leczenia prawidłowymi dawkami tylko niewielkie ilości lewotyroksyny przenikają do mleka matki. Ze względu na duży stopień wiązania lewotyroksyny z białkami, lewotyroksyna nie daje się usuwać w zabiegach dializy i hemoperfuzji.

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Działania niepożądane obserwowane w badaniach toksyczności po podaniu dawki pojedynczej i podaniu wielokrotnym występowały tylko przy dużych dawkach.

Toksyczność ostra

Toksyczność ostra lewotyroksyny jest bardzo mała.

Toksyczność przewlekła

Badanie toksyczności przewlekłej przeprowadzono na zwierzętach różnych gatunków (szczury, psy). U szczurów, otrzymujących duże dawki lewotyroksyny, zaobserwowano objawy uszkodzenia wątroby, wzrost częstości występowania spontanicznego obumierania kłębuszków nerkowych, a takżezmiany masy narządów wewnętrznych. U psów nie zaobserwowano istotnych działań niepożądanych.

Działanie mutagenne

Brak dostępnych danych dotyczących działania mutagennego lewotyrokyny. Dotychczasnie zgłoszono podejrzenia, że hormony tarczycy powodują w czasie ciąży uszkodzenie genomu u potomstwa.

Lewotyroksyna nie wykazała działania mutagennego w testach mikrojądrowych u szczurów.

Działanie karcynogenne

Nie prowadzono długotrwałych badań z lewotyroksyną na zwierzętach.

Toksyczny wpływ na rozrodczość

Hormony tarczycy przenikają przez łożysko w niewielkich ilościach.

Po podaniu lewotyroksyny we wczesnym okresie ciąży u szczurów, działania niepożądane, w tym

10

śmierć płodów lub noworodków, występowały tylko w przypadku podawania bardzo dużych dawek.Zaobserwowano pewien wpływ na rozwój kończyn u myszy i na rozwój ośrodkowego układunerwowego u szynszyli, jednak badania nad teratogennością u świnek morskich i królików niewykazały zwiększenia występowania wad wrodzonych.

Dane dotyczące wpływu na płodność są ograniczone. Badania na myszach przy zastosowaniu dużych dawek lewotyroksyny wykazały zmniejszenie aktywności seksualnej samców i wystąpienie laktacji u samic.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna

Skrobia kukurydziana

Magnezu tlenek, ciężki Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Magnezu stearynian, pochodzenia roślinnego

6.2. Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy

6.3. Okres ważności

25 mikrogramów, 50 mikrogramów – 18 miesięcy 100 mikrogramów, 200 mikrogramów – 27 miesięcy

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30˚C.

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania

Tabletki są pakowane w blistry PVC/Aluminium.

Wielkości opakowań: 15, 20, 30, 50, 60, 84, 90 i 100 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do

stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Aristo Pharma Sp. z o.o.ul. Baletowa 30 02-867 Warszawa

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

11

Eferox, 25 mikrogramów: 25925 Eferox, 50 mikrogramów: 25926 Eferox, 100 mikrogramów: 25927Eferox, 200 mikrogramów: 25928

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.07.2020

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

27.09.2020

12